زبان های آلتای
دیدگاه‌ها خاموش معرفی
«آلتای» خانواده ای پرجمعیت از زبان های آسیایی است. دانشمندان بر این گمان اند که گویشگران اولیه ی این زبان پیرامون رشته کوه های آلتای (از رودهای آب «Ob» و ایرتیش «Irtysh» در جنوب سیبری تا منطقه اویغور در استان سین جیانگ چین و تا مغولستان) می زیسته اند.
زیرخانواده ها: ترکی
زبان های ترکی گروه های زیر را شامل می شود:
الف – ترکی اسلامبولی (کشور ترکیه)
ب) آذربایجانی (ایران و جمهوری آذربایجان)
پ) قزاقی، ازبکی، ترکمن، و قرقیزی
ت) تاتار (در بخش هایی از ترکیه، بالکان، و چین)
ث) اویغور (استان سین جیانگ چین)
ج) یاکوت (شمال شرق سیبری)
زیرخانواده ها: مغولی
الف) مغولی؛ شامل کالخا (Kalkha) که گویش رسمی کشور مغولستان است؛ و زبان مردم منطقه خودمختار Nei Mongol در شمال چین.
ب) بوریات (Buriat در مغولستان، چین، و روسیه)
پ) Kalmyk-Oirat (استان کالمیکیا در جنوب غربی چین)
زیرخانواده: تونگوس (Tungus)
این زیرخانواده، کوچک ترین گروه زبان های آلتای را تشکیل می دهد:
الف) مانچو یا در زبان چینی «Dongbei»، نوعی زبان میانی یا Lingua franca است که چینی ها برای ۲۰۰ سال از آن برای ارتباط با جهان بیرون استفاده کردند و امروزه تقریبا منسوخ شده است.
ب) Evenki (در چین و شوروی سابق) و Even (در روسیه نزدیک به دریای Okhotsk)
